Juni in Porrera - Celler Nin Ortiz, Priorat
Mijn eerste reis naar Priorat. We zakken af vanuit Barcelona op de gladde, door de zon verhitte snelweg zonder te weten wat er ons te wachten staat. Als we Tarragona voorbij rijden, zien we we een glimps van de zee aan de linkerkant, de golven die glinsteren onder de zon. Bij de uitgang van de stad gaan we richting Reus en nemen we de N420. Onze kleine auto klampt zich vast aan deze smalle, kronkelige wegen die door de heuvels slingeren. Het bord dat de grens markeert tussen de Middellandse Zee en onze bestemming. Een mens zou ongeduldig worden door de lange rit, waren we niet vol verwondering starend naar de ruwe schoonheid van de landschappen die onze ogen voorbijgaan. Eenzame en wilde heuvels, met af en toe een dorp, die als golven de ene na de ander volgen.
Deze plek waar in de 12e eeuw de kartuizermonniken de eerste wijnen maakten.
Porrerra is één van de toegangspunten van de DOQ Priorat (DOC/Q is de denominatie voor de hoogste kwaliteit in Spanje, die enkel Priorat en Rioja verkregen hebben). Bij aankomst genieten we van een frisse pint in de enige bar van het dorp, om even te bekomen van de rit en van de schoonheid die we onderweg gezien hebben. Een heerlijke pint, dat kan tellen. We voelen ons echt ver verwijderd van ons gebruikelijk bestaan, tussen de lokale mannen die vrolijk aan het kletsen zijn, una canita in de hand. Een tapas zou er ook wel nog bij kunnen. Geen tijd meer, Carles begroet ons, de man van Ester Nin, en we stappen in zijn stoffige 4x4.
Hij neemt ons mee op een jeeptour door de wijngaarden om ons zijn werk uit te leggen. Na 15 minuten door elkaar geschud te worden op de aardeweg, met de takken die zijn oude jeep voor de zoveelste keer tergend krassen, komen we helemaal boven en ontdekken we de wijngaarden. Carles wijst ernaar en legt ons uit welke percelen voor welke wijnen worden gebruikt; het werk met de muilezel en te voet. Het is een dramatisch spektakel van hellingen en terrassen bedekt met de beroemde llicorella, de karakteristieke leisteen van het land. Ze halen zwavel uit Italië, wanneer ze deze gebruiken. Een minerale zwavel uit vulkanische rots. We luisteren naar de uitleg van de leraar, de details, en we voelen zo sterk dat de natuur hier heerst en Carles de aantekeningen maakt. Ester en Carles willen bepaalde terrassen opnieuw ombouwen tot hellingen ... Ah ja? In de wijngaard en in de wijnmakerij, het harde werk van de vakman, weinig interventie, een ongebruikelijke creatie in wit voor de appellatie met een assemblage van Xarello, Chenin, Marsanne en Roussanne. Bij de rode wijnen de klassieke assemblage of monocepage van Garnatxa, Garnatxa Peluda en Carinyena, steeds in de unieke stijl van het huis: sappig, puur plezier, vin nature en maîtrise. Vanwege plaatsgebrek gebeurt het wijnmaken, de élevage en opslag in verschillende ruimtes gedaan. Binnenkort is de nieuwe wijnmakerij klaar en vinden ze eindelijk de ruimte die het werk iets makkelijker zal maken. Momenteel staat Ester erop dat de élevage plaats vindt in de kleine kelder die onder hun woning. Deze wijnen in de buurt van de familie is belangrijk en "het geeft ze de zorg die ze verdienen".
Terugkeer naar het dorp. We dwalen vrolijk door de kleine straatjes om de Cooperativa te bereiken. Het is 14.30 uur en het restaurant is en plein service. Lunchtijd in Spanje. Carles heeft de witte wijnen al ontkurkt: Planetes, Terra Vermella, Selma de Nin. Ze hier proeven met Catalaanse gerechten geeft ze nog een andere dimensie. De wijnen voelen zich thuis, dicht bij hun steile hellingen. En wij voelen ons ook thuis, bezoekers, met deze unieke ervaring in Priorat met Ester en Carles: vanuit het hart, vanuit de ziel, vanop het land, in samenwerking met het hele ecosysteem dat hun wijnen zo heerlijk maakt. En dan vergeten we nog de warme en hartelijke ontvangst.
- Tekst door Rémy Pedussel
Vertaald door Salvator Vandewalle