Rioja 3 jaar geleden……nice memories in de lockdown

Het weekend van 23 April 2017 werden we met een grote groep apostelen van La Buena Vida onder een stralende voorjaarszon ontvangen in verschillende wijnhuizen. Dit om op gepaste wijze het 20-jarig bestaan van La Buena Vida te vieren met de ruggengraat van de Spaanse wijnbouw…Tempranillo.

Na een landing met handgeklap werd de koers gezet voor onze eerste afspraak. Een primeur want in de gloednieuwe bodega werden er tot dusver nog geen bezoeken toegelaten, noch tastings. Macan werd geboren met de vintage 2009 en werd boven de doopvont gehouden door Vega Sicilia en Benjamin de Rothschild. Een joint-venture waarbij de geschiedenis van het oude Rioja samensmelt.

Ten tijde van de phyloxeracrisis werden er vele vaten Riojawijnen geëxporteerd naar Frankrijk, meer bepaald Bordeaux, om hun wijnen kracht bij te zetten. Vanuit Bordeaux werd er een directe lijn via de spoorweg opgezet wat ook de reden is waarom zovele oude bodega’s – handelshuizen hun kelders vlak bij de stations hebben liggen. Eénmaal de wijnen waren gerijpt werden ze vanuit de Terminus naar Frankrijk verscheept. Let op de architectuur v deze oudere bodega’s. Deze vertonen dezelfde stijl als in Bordeaux en de families kregen in hun stamboom ook meer en meer Franse vertakkingen die voor het moois uit Spanje op hun knieën vielen. Wat kan de natuur toch mooi zijn als je er oog voor hebt!

Begin jaren 2000 is men gestart met de aankoop v zorgvuldig geselecteerde wijngaarden – percelen door Fernando Remirez de Ganuza. In totaal 110 hectare Tempranillo met een gemiddelde leeftijd v 45 jaar.

Macán is de grote broer met een goudkleurig etiket en de Macán Clásico met paars opschrift is de instapper die op zich reeds een wijn is met veel sérieux.

De avond die toen volgde was voor enkele een onderdompeling in de Spaanse gastvrijheid, foodcultuur en vooral het delen van een leuk moment.

De Laurelbuurt of “Barrio del Laurel” is een spinnenweb v straatjes die drukbezocht worden om een glas te drinken met leuke tapa’s gecombineerd. Calle del Laurel vormt hier de belangrijkste straat. Zonder gids is er geen beginnen aan en wij hadden dan ook een wauw route in kaart gebracht (zie afbeelding). De meest autochtone tapa-bars hadden die avond elk hun specialiteit voor ons klaar staan met aangepast glas wijn van de bodega’s die dit weekend op het programma stonden. Dikke duim voor Arancha Busnadiego v Bodega Roda die deze puzzel voor ons in elkaar heeft gebokst!

Dit is een absolute ‘must do’ voor iedereen die ooit Logroño gaat bezoeken in de toekomst.

Zaterdag was er een opendeur op de volgende wijnhuizen met bezoek ad wijngaard, kelders, taste van de jongste jaargangen en een bite om kracht op te doen.

Abel Mendoza is zowat het kleinste domein in deze streek en wordt door man en vrouw sinds hun huwelijk in 1988 geleid. Abel is zoals de eerste indruk die hij je geeft. Ruwe bolster, passie, observerend, wit-zwart, natuurmens, to the point en bloeit open zodra hij merkt dat die passie bij de proever aanwezig is! Opgelet want hier krijg je een kantelmoment dat je wordt (en zo werden er enkele bezoekers) gegijzeld om al de vaten te proeven met zijn goedlachse vrouw-oenologe Maité aan je zijde! Gewoon top wat dit koppel in je glas brengt zonder capsones. Dit gevoel moet je beleven want zelfs in de Dikke Van Dale zijn de woorden niet opgenomen om dit gevoel te beschrijven!

Bodegas Orben is iets verderop gelegen in het dorp Villabuena de Alava. Eigenlijk is het een project van de zoon die in Ribera del Duero zijn bodega “Finca Villacreces” runt. Met zijn roots in Rioja hunkerde hij om ook hier iets moois te maken. Plannen van een mooie bodega werden opgeborgen omwille van de economische situatie destijds en vandaag vinifieert hij zijn vinos op het ouderlijke wijnhuis “bodega Izadi”. Op een prachtig panoramisch balkon stond ik met de jongste jaargangen Salbide, Orben en zelfs met het paradepaardje “Malpuesto” deze laatste letterlijk vertaald : ‘slecht geplant’. Een klein perceel van bijna 100 jaar oude wijnstokken. Daarnaast natuurlijk de selectie vanuit Ribera del Duero Pruno en Villacreces. Zon, het uitzicht, het getjilp van de birds, stilte en de strenge wind zorgden eerder voor een zalig moment van rust. Hier werd genoten zonder veel woorden……

Fernando Remirez de Ganuza werd op zaterdag als laatste bezocht.

Fernando is old school zoals men het vandaag graag zegt maar met de ogen ver open voor de wijngaard en het klimaat! Geen hocus pocus maar de vorige 2 goed begrijpen en begeleiden zonder compromissen. Tijdens het bezoek werd het voor vele duidelijk waar de wijnbouwer het verschil kan maken zonder de wijn technisch te sturen. De manier waarop de manuele oogst verloopt, selectie van de druiven, battonagetechniek, controle van kwaliteit van de kurken, type vat etc etc etc. Fernando tracht 2 puntjes op de i te zetten, elke stap die er gezet wordt te verbeteren of aan te passen.

Hier worden langlevende wijnen gemaakt. Om de daad bij het woord te voegen werd er ook diep in de kelder enkele oudere flessen boven gehaald die het diner na de tasting tot een onvergetelijk moment bekroonden. De laatste flessen v hun legendarische 1995 werd ontkurkt, gewoon genieten!

Zondag 23 April 2017 startte met veel zonneschijn en bleek een zondag der zondagen te zijn.

Na een kilometerlange tocht door de wijngaarden v Roda met de nodige uiteenzetting door Arancha Busnadiego hadden we allemaal een stoffig mondgevoel en grootse drang naar een zondagapéro. Boven onze verwachtingen werden we onthaald op een gastronomische apéro in dito setting. Michelin zou het omschrijven als “De moeite om een omweg te maken”.

Nadat onze smaakpapillen aangescherpt waren was er het bezoek aan de bodega. De kelders zijn de voorbije 25 jaar stapsgewijs tot één geheel opgebouwd waarbij efficiëntie en ruimte om te werken de rode draad zijn.

Aangekomen in de oudste kelder werd de selectie onthuld waarmee wij het moesten stellen op een zondag!

Op dat ogenblik kwamen we in een filmsetting die het zondagnamiddag programma voor zijn rekening zou nemen. Een sierlijke Table d’Hôtes tussen de wijnvaten met voldoende werkmateriaal om de autochtone producten van de streek te proeven samen met het beste dat Tempranillo kan bieden!

Als afsluiter nog een bezoek ad schatkamer om op het wondermooie terras langs de Ebro na te genieten met vrienden en HET MOMENT te spijkeren.